Odejdź, zimo!

Odejdź, zimo sroga,
nie bądż tak uparta!
Czeka na cię droga
i przestrzeń otwarta...

Stopniała już rzeka
i zaspa przy sośnie,
więc idź i nie zwlekaj,
bo tęsknota rośnie...

za bzami w ogrodach,
za łąkowym kwieciem,
za słońcem, co doda
urody kobiecie...

i zalśni w mym lesie
wiosennie, marcowo,
i zieleń przyniesie,
i gałązkę nową -

zanim w drzew konary
echo wieść poniesie, 
że skowronek szary
z pola piosnkę niesie...

Zatem, słuchaj zimo,
sroga i uparta:
Nikt cię tu nie trzyma...
a więc idź do czarta!


Gliwice 06.03.2009 r.