Nad nimi...

Nad nimi
wiatr
żałosną nutę gra,
a noc
wtóruje
rzewnym deszczem...

Nad nimi
żal
w bezkresną goni dal,
a czas
nie zatarł
wspomnień jeszcze...

Nad nimi
blask
co łuną w niebo gna,
i śpiew
co serca dzwonów
rozkołysał...

Nad nimi
szept
co struną rzewną gra,
i Bóg
co modłów moich
żar usłyszał...


Gliwice 02.11.2007 r .

To jesień

 Już słońce za chmury schowane,
 już liście się złocą na drzewie,
 już ciała pod płaszczem skrywane…
 - Ach, czemu? – się pytam… bo nie wiem…

 Już ptaki za morzem daleko,
 już rżysko na polu się jeży,
 już mgły się unoszą nad rzeką…
 - To jesień – mi mówią. – Nie wierzę!


Gliwice 28.09.2012 r.

Jesienią

Jabłka błyszczą na drzewach jak czyste widelce -
sad się cieszy ogromnie, bo dorodne wielce.
A i grusze się stroją (chociaż to nie damy)
i z owoców tak dumne (a my je zjadamy!).

Już kasztany opadły, już chłodniejsze ranki;
nie widać już u dziewcząt ni jednej skakanki,
bo do zabaw nieskore i smutno im teraz,
kiedy jesień ponura słońca żar zabiera.

A czasami i deszczem, i mgłą świat przykrywa -
tak to bywa z jesienią, bo taka już bywa;
jak ziemia poszarzała, jak czapla złotawa
i jako jabłka owe - cierpka i słodkawa.


Gliwice 19.09.2007 r .

Barwy jesieni

Nad lasem owal nieba roztoczył słońca blaski
a chorych drzew kikuty oplotło babie lato
i tylko ptak samotny w powietrzu zawisł w ciszy
szukając swego miejsca na chłodne krótkie dni

Nie słychać jego śpiewu a tylko skrzydeł łopot
raz po raz się unosi w koronach drzew półnagich
gdzie jesień rudowłosa w woalu z mgieł porannych 
przechadza się cichutko rzucając nikły cień

Z palety barw przeróżnych wybiera żółć i czerwień
i rzuca je pomiędzy gasnące krzewy jeżyn
a potem między brzozy rozrzuci nieco brązu
nim spadnie z ich gałęzi ostatni zwiędły liść

Gliwice 05.10.2022 r.

Magia jesieni

To jesień tak błyszczy i złoci się w rzece

czy lato się jeszcze opiera i walczy?

Ja nie mam pojęcia... z grzeczności nie przeczę,

lecz spojrzeć wokoło już tylko wystarczy.

Kasztany jak kulki spadają na ziemię,

a liście szybują jak kartki papieru.

I żółtobrązowo się robi, i ciemniej,

od kiedy ta pora stanęła u steru.

Porządzi nam trochę i da, co nam znane:

to mżawką otuli pod wieczór i mgłami,

to deszczem ulewnym powita nas ranem,

w południe zaś słońcem pomiędzy chmurami.

Jesienna pogoda nie sprzyja czasami,

więc trzeba parasol mieć zawsze przy sobie.

A kiedy blask słońca wędruje wraz z nami,

to człowiek jest gotów o wszystkim zapomnieć.

Bo nic tak nie cieszy, nie bawi do końca,

jak zieleń wiosenna i złoto jesieni...

Ach, poro jesienna, ty w promieniach słońca,

w energię do życia każdy splin zamienisz!

Gliwice 24.09.2019 r.

Drzewa

wędrują drzewa - jedno za drugim
brzoza za bukiem, sosna za świerkiem
idą szeregiem, wąskim i długim...
idą na wieczną swą poniewierkę

jesień wygnała je wszystkie z lasu
smutkiem powiało wkoło i wszędzie
nie ma już dla nich ta pora czasu
co z nimi będzie, co z nimi będzie?

i tak niewiele po nich zostało...
prócz liści buka i igieł sosny
może powrócą... by tak się stało
musimy czekać! czekać... do wiosny!


Gliwice 20.03.2007 r.

Wędrówki jesieni

Po polu się jesień przechadza

i słońca promienie mu śle

gdy nosem o niebo zawadza

i śpiewa mu do snu jak mnie

Brązowa czerwona i złota

usycha o zmroku jak liść

a kiedy ją najdzie ochota

to z wiatrem w zawody chce iść

Jesienna dziewczyna i młoda

do lasu pobiegła jak ren

o zmierzchu jej cudna uroda

jak sen się rozpłynie jak sen

A rankiem gdy wiatr ją obudzi

i muśnie o świcie jej dłoń

usiądzie dziewczyna wśród ludzi

a potem gdzieś pogna jak koń

Nie szukaj jej w polu ni w lesie

bo w góry już pędzi i gna

to dziewczę zalotne ta jesień

zna góry tak samo jak ja

Nad morzem jej jeszcze nie było

więc gna już na północ na Hel

tam szczęście odnajdzie i miłość

nim zima ją weźmie na cel

Gliwice 07.09.2019 r .

Czy wrócisz...

Listek do listka czule lgnie,
dłoń się do dłoni czule tuli,
a ciebie nie ma... Gdzieś ty, gdzie?
Świat mój bez ciebie tak się kuli...

Nie umiem myśli w słowa zebrać,
oczy niezmiennie mam we łzach,
a biedne serce (jak ten żebrak)
o miłość błaga - choćby w snach...

Wiatr gdzieś unosi ptaków śpiew,
gdzieś czyjeś dłonie się złączyły,
a ja się pytam pośród drzew
czy wrócisz do mnie? Wrócisz, miły?...


Gliwice 15.03.2009 r.

Pażdziernik 2

Siedział chwilę pośród brzóz
potem w klony pognał już
boć na dywan dla jesieni zbierał liście
a po chwili (cóż ja widzę?)
siadł październik między rydze
i jak kamień połyskuje w nich złociście

Mknie z orszakiem w blasku złota
nasza polska jesień złota
do młodnika wczesnym rankiem prawie bosa
Na jej pięknych zwiewnych szatach
błyszczy nić babiego lata
a korona z rannej rosy lśni na włosach

Ruszył w młodnik stary las
i październik (jako głaz)
by zaprosić na polanę jesień złotą
a za nimi wsze zwierzęta
wszelkie ptaki i ptaszęta
z jednakową ku jesieni szły ochotą


Gliwice 10.10.2008 r .

Październik

Piękna jesień zbiega z wzgórz
już październik pośród brzóz
w długi dywan poukładał żółte liście
a wśród świerków wiatr niecnota
mchem i liśćmi w barwie złota
kapelusze zaczął stroić uroczyście

Mknie z orszakiem w blasku złota
nasza polska jesień złota
do młodnika wczesnym rankiem już o świcie
a pajączek babim latem
tka królowej zwiewną szatę
na srebrzystym z rannej rosy rzadkim sicie

Śliczną suknię jesień ma
radość wszystkim wokół da
gdy do lasu na polanę dzisiaj trafi
boć i drzewa i zwierzęta
leśne grzyby i ptaszęta
pamiętają jak cudowna być potrafi


Gliwice 08.10.2008 r .