Wędrówki jesieni

Po polu się jesień przechadza

i słońca promienie mu śle

gdy nosem o niebo zawadza

i śpiewa mu do snu jak mnie

Brązowa czerwona i złota

usycha o zmroku jak liść

a kiedy ją najdzie ochota

to z wiatrem w zawody chce iść

Jesienna dziewczyna i młoda

do lasu pobiegła jak ren

o zmierzchu jej cudna uroda

jak sen się rozpłynie jak sen

A rankiem gdy wiatr ją obudzi

i muśnie o świcie jej dłoń

usiądzie dziewczyna wśród ludzi

a potem gdzieś pogna jak koń

Nie szukaj jej w polu ni w lesie

bo w góry już pędzi i gna

to dziewczę zalotne ta jesień

zna góry tak samo jak ja

Nad morzem jej jeszcze nie było

więc gna już na północ na Hel

tam szczęście odnajdzie i miłość

nim zima ją weźmie na cel

Gliwice 07.09.2019 r .